پارازیت هواپیمای بدون سرنشین دستگاهی است که می تواند سیگنال ارتباطی بی سیم پهپادها را مسدود کند و وظیفه اصلی آن جلوگیری از پرواز غیرقانونی پهپادها یا انجام وظایف در مناطق خاص است. با پیشرفت فناوری، پهپادها به تدریج وارد زندگی ما شدند، اما مشکلاتی مانند نقض حریم خصوصی و اختلال در حریم هوایی را نیز به همراه دارند. برای حل این مشکلات، مسدود کننده های هواپیماهای بدون سرنشین پدید آمده اند. این مقاله به جزئیات اصول کار پارازیت‌های هواپیماهای بدون سرنشین و نحوه مسدود کردن سیگنال ارتباطی پهپادها می‌پردازد.
ابتدا باید نحوه ارتباط پهپادها را درک کنید. ارتباطات هواپیماهای بدون سرنشین عمدتاً برای انتقال داده به امواج رادیویی متکی هستند که معمولاً از دو باند فرکانسی 2.4 گیگاهرتز و 5.8 گیگاهرتز استفاده می کنند. این دو باند به طور گسترده در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند، بنابراین فرکانس کاری پارازیت های هواپیماهای بدون سرنشین نیز باید این دو باند را پوشش دهد تا از پارازیت موثر اکثر پهپادها اطمینان حاصل شود.
اصل کار پارازیت پهپاد عمدتاً به دو جنبه تقسیم می شود: یکی مسدود کردن ارتباط بین پهپاد و کنترل از راه دور و دیگری مسدود کردن ارتباط بین پهپاد و ایستگاه کنترل زمینی. هسته اصلی هر دو جنبه، تداخل در پیوند ارتباطی پهپاد با ارسال سیگنال‌های موج رادیویی خاص است که باعث می‌شود آن به درستی کار نکند.
1. ارتباط بین پهپاد و کنترل از راه دور را مسدود کنید
هنگامی که کاربر پهپاد را کنترل می کند، کنترل از راه دور سیگنال های کنترلی را به پهپاد ارسال می کند. این سیگنال‌ها معمولاً با استفاده از روش‌های مدولاسیون کد پالس (PPM) یا مدولاسیون فرکانس (FM) امواج رادیویی ارسال می‌شوند. با ارسال امواج رادیویی با فرکانس، فاز و حالت مدولاسیون یکسان یا مشابه با این سیگنال ها، پارازیت پهپاد با سیگنال دریافتی پهپاد تداخل پیدا می کند، به طوری که دستورالعمل های کنترلی کنترل از راه دور قابل تجزیه و تحلیل عادی نیست. به این ترتیب، حتی اگر کنترل از راه دور همچنان بتواند به طور عادی کار کند، پهپاد نمی تواند طبق دستورالعمل کاربر پرواز کند.
2. ارتباط بین پهپاد و ایستگاه کنترل زمینی را مسدود کنید
علاوه بر کنترل از راه دور، پهپاد را می توان از راه دور از ایستگاه کنترل زمینی نیز کنترل کرد. ایستگاه کنترل زمینی معمولاً یک پیوند داده با پهپاد ایجاد می کند که از طریق آن دستورات کنترل از راه دور، اطلاعات تصویر و سایر داده ها منتقل می شود. پارازیت‌های هواپیمای بدون سرنشین نیز می‌توانند با انتقال امواج رادیویی فرکانس‌ها، فازها و مدولاسیون‌های خاص، در ارتباطات عادی در این پیوند داده اختلال ایجاد کنند. به این ترتیب، حتی اگر ایستگاه کنترل زمینی همچنان بتواند به طور عادی کار کند، پهپاد نمی تواند هیچ فرمان و اطلاعاتی را دریافت کند، به طوری که نمی تواند کار را انجام دهد.
در استفاده واقعی، مسدود کننده های پهپاد معمولاً دارای ویژگی های زیر هستند:
1. پوشش گسترده: با توجه به فاصله انتشار محدود سیگنال های ارتباطی پهپاد، پوشش مسدود کننده های پهپاد نسبتا کم است. با این حال، با استفاده از چندین پارازیت یا سایر ابزارهای فنی، می توان پوشش پارازیت را افزایش داد تا به پارازیت موثر ناحیه بزرگتری دست یافت.
2. شدت تداخل قابل تنظیم: پهپادهای مختلف ممکن است نیاز به سیگنال های تداخل با شدت متفاوتی داشته باشند تا به انسداد مؤثر دست یابند. بنابراین، مسدود کننده پهپاد معمولاً عملکرد تنظیم شدت تداخل را دارد که می تواند بر اساس نیازهای واقعی تنظیم شود.
3. حمل و استفاده آسان: مسدود کننده های هواپیماهای بدون سرنشین معمولاً به عنوان دستگاه های قابل حمل طراحی می شوند تا کاربران بتوانند در صورت نیاز آن را حمل کرده و از آن استفاده کنند. برخی از پارازیت ها همچنین دارای عملکرد شناسایی خودکار و قفل کردن هدف هستند که عملیات را آسان تر و راحت تر می کند.
با ارسال امواج رادیویی با فرکانس، فاز و حالت مدولاسیون خاص، مسدود کننده پهپاد سیگنال ارتباطی بین پهپاد و ایستگاه کنترل از راه دور و ایستگاه کنترل زمینی را مسدود می‌کند تا تداخل مؤثری برای پهپاد ایجاد شود. چنین تجهیزاتی نقش مهمی در تضمین ایمنی حریم هوایی و جلوگیری از نقض حریم خصوصی دارند.
